Advies voor het dragen van magneten door Japans ministerie

Geschiedenis

Het gebruik van de werking van magnetische krachtvelden ten gunste van de gezondheid op het lichaam is al heel oud. Bij opgravingen van prehistorische waarde zijn al magnetische " gebruiks" gesteenten gevonden. Egyptische herogliefen maken vermelding van magneet therapie’n, Cleopatra droeg magnetische amuletten ter behoud van haar vitaliteit en jeugd. We vinden vermeldingen in de oude Maya cultuur en de Azteken. In het 1 e keizerlijke gele boek der interne geneeskunde wordt ook al verslag gedaan van de heilzame krachten van magneten. Na Christus beschrijft Aristoteles behandelmethoden met magneten tegen depressies en in 1530 beschrijft de Zwitserse arts Parcelus de effecten van de noordpool magneet en de zuidpool magneet en dicht ze verschillende werkingen op het menselijk gestel toe. De Engelse hofarts William Alberts behandelde niet alleen het hof met magneet therapie, hij startte ook een wetenschappelijk onderzoek. In l780 is het de Duitse arts Anton Mesmer die na onderzoek van de therapie startte met de verwerking van magneten in riemen en sieraden opdat de mensen ze constant kunnen dragen. Dichter bij onze moderne tijd is het dan in 1954 de arts Linus C. Pauline die het onderzoekt startte naar de effecten van magneet therapie op het hemoglobine gehalte van het bloed.
Hij ontvangt een Nobel prijs voor zijn onderzoek dat duidelijk maakt dat het succes van de magneet therapie heeft te maken met het simpele feit dat ons bloed ijzer bevat en zich dus eenvoudig energetisch laat opladen. Veel aanvullende onderzoeken werden nog gedaan, vooral in Amerika en natuurlijk Japan, waar het gebruik van magneten al heel gewoon is. De werking is daar zo onomstreden dat het Japanse ministerie van volksgezondheid het dragen van magneten aanbeveelt.